« strona główna

Historia

Najstarszą wzmiankę o Reczu zawiera dokument z 1269r., w którym pada nazwa "Recz". Późniejsza nazwa Recz pochodzi prawdopodobnie od słowiańskiego słowa oznaczającego miejsce nad rzeką. Przez stulecia miasto nosiło nazwę "Reetz". W latach 1945/46 obowiązywała nazwa "Rzeczyca" zmieniona następnie na "Recz Pomorski". Z czasem określenie "pomorski" wyszło z użycia.

Na przestrzeni siedmiu wieków miasto używało dwóch herbów, które w różnych okresach historii nawiązywały do założycieli lub właścicieli miasta. Obecnie przedstawia on: w złotym polu narożnik czerwonego muru z krenelażem, nad nim szary mur i trzy szare wieże o czterech oknach i czarnych dachach. Na murze wieży środkowej srebrna tarcza z czerwonym orłem.

Flaga Recza przedstawia na żółtym polu herb miasta z ukośną błękitną linią symbolizującą rzekę Inę, nad którą położone jest miasto.

Flaga Recza

We wczesnym średniowieczu był tu słowiański gród i osada targowa na podgrodziu. W 1269r. tutejsze tereny opanowała Branderburgia, tworząc na nich Nową Marchię. Po 1284 roku obok starej osady lokowano miasto, a na miejscu dawnego słowiańskiego grodu ufundowano w 1296r. Klasztor Cysterek. Od 1370r. do XVIII wieku miasto należało do rodu Wedlów. W latach 1402 - 54 było w rękach Krzyżaków. W czasie wojny trzydziestoletniej Recz został częściowo zniszczony, ponownie przez pożar w 1686 roku. W 1657r. podczas wojny polsko - szwedzkiej Recz zdobyli Polacy po wodzą Stefana Czarnieckiego. Miasto było lokalnym ośrodkiem handlowym dla rolniczego zaplecza połowie XIX w., a także niewielkim ośrodkiem sukiennictwa. W 1939r. liczyło 3600 mieszkańców. W 1945 roku miała tu miejsce bitwa czołgów w wyniku, której miasto zostało zniszczone w około 70%.

Miasto Recz zachowało układ średniowiecznego miasta o owalnym zarysie i jest do dzisiaj w większości opasany murem obronnym z kamieni polnych, zbudowanym w XIV XV w., którego grubość wynosi 1,10 - 1,20m. Najwyższa zachowana wysokość to 5m.

Recz leży na szlaku historycznym zwanym "Szlakiem cysterskim", który wyznaczają miejscowości gdzie osiedlali się cystersi. Klasztor w Reczu ufundowany został przez margrabiów brandenburskich w 1294r. Osiadły tutaj cysterki na wzgórzu zwanym dzisiaj "Wzgórze Klasztorne". Miejsce to czeka na badania archeologiczne, w wyniku których może zostać utworzone muzeum. Do tego międzynarodowego szlaku cysterskiego należą także: Bierzwnik, Pełczyce, Marianowo, Kołbacz oraz Koszalin.W XIII w. przez Recz podążały zastępy rycerstwa na wyprawy krzyżowe organizowane przez rycerstwo Niemiec, Francji, Anglii na tereny Prus, Litwy, Żmudzi. Na tym szlaku spotykane są ślady templariuszy, Krzyżaków oraz na przykład joanitów. Opisywany szlak pokrywał się częściowo ze sławnym traktem handlowym "Via Marchonis" czyli "Droga Margrabiów" prowadząca z Berlina do Królewca. W Reczu znajdowała się komora celna.